ماجرایی تکراری

یکشنبه 90.11.30

برنامه های مراقبه ام به تق و لقی افتاده و دچار بی نظمی شده. هر بار یک نفر هست که با جان و دل به روح و روان و زندگی و کارهام گند بزنه. یا داستانهای داخلی خودم هست یا اون دوست دوران دبیرستانم. یه روز این، فرداش اون. انگار با هم تقسیم کار کردن تا نکنه خدای نکرده من بگم « خب خدارو شکر امروز off  بودن » گاهی هم هردو و جالب اینکه هردو شبیه هم با همون فرم آزار دهنده انگار هردو از دانشگاه ابوقُریب فارغ التحصیل شدن. و البته همه ی این ها به کنار، من و ضعفم در برابر خشم هست که نمی گذاره زندگی آرومی داشته باشم و هر دم یکی بادی به این آتیش میندازه...
امشب مراقبه با چشمان بسته انجام دادم. بد نبود، حتا حالتی از خلسه هم به منی که با کتک به آلفا میرسم داد.